ठाणे स्टेशनच्या तीसरया प्लॅटफॅार्मवर उतरत होतो. समोरुन दिवसभर काम करुन दमलेली आई व तिची लेक त्यांचे उरलेले सामान चाकाच्या गाडिवरुन ओढुन वर आणत होत्या.त्या अगदिच माझ्या समोर आल्या. झटकन मी बाजुला झालो. वाटेत येउन मला त्यांचे कष्ट वाढवायचे नव्हते.त्यांचे बोलणे माझ्या कानावर पडले. ते लेकरु माउलीला म्हणाले " काश हमारी भी न्नौ दिन पुजा होती "
परिस्थितीशी झगडताना कुणाही पुढे हात न पसरण्याची शिकवण माउली तिला देत होतीच, पण कोवळे मनच ना ते. .मी विचारात पडलो. .ती आई काय म्हंटली असणार. .
